Kotor ima bogatu pozorišnu tradiciju, ima i infrastrukturu, to treba samo formalno preformulisati i definisati – da li će biti pozorište gradskog tipa ili dječje pozorište. Ovaj grad je mapiran na južnoslovenskim prostorima kao grad koji je poslije pozorišta na Hvaru imao najstarije institucionalno pozorište. Kotor je na Uneskovoj listi ne samo zbog bogate istorije i građevina, nego, smatra Slavojka Marojević, urednica izdavačke djelatnosti Nikšićkog pozorišta, „i zbog toga što se pozorište ovdje odvijalo i onda kada u mnogo razvijenijim i civilizovanijim sredinama nije bilo riječi o pozorištu”.

– Gradsko pozorište Podgorice (iako još uvijek bez krova nad glavom) ima sjajnu produkciju na večernjoj, dječjoj i lutkarskoj sceni, tu je i Nacionalni teatar, te bi bilo dobro da oni funkciošu kao Nacionalno dječje pozorište za cijelu Crnu Goru, a da se Kotorsko pozorište formira kao Gradsko pozorište. Pritom treba sačuvati Kotorski festival pozorišta za djecu, a u koprodukciji sa pozorištima u Podgorici da se isti uzdigne na jedan viši nivo. Afirmišiću trenutno dramsko stvaralaštvo hoćemo da njegujemo i baštinimo bogatu pozorišnu tradiciju, jer bez prošlosti nema nam vizije budućnosti. Kultura je reprezent jedne nacije, a jedan od njenih najbitnijih segmenata je pozorište, pozorišna produkcija, kao sublimat svih ostalih umjetnosti, jedina živa umjetnost – kaže Marojevićeva za „Dan”.

Koristeći rezultate istraživanja teatrologa dr Darka Antovića, prof. dr Ratka Đurovića, akademika Sretena Petovića, te akademika Radoslava Rotkovića, hroničarka savremenog teatra Slavojka Marojević je priredila dokumentarnu izložbu „Crnogorska pozorišna povijest”, posvetivši jedan dio i Kotorskom teatru.

Sa teatrografske i istorijske strane, smatra ona, Kotor ima posebno mjesto u teatrologiji i istoriji pozorišta Crne Gore zato što na ovim prostorima Boke neki vidovi scenskog izražavanja datiraju još iz doba antike. Teatrolozi pretpostavljaju da su već s kraja 13. i početkom 14. vijeka teatarski elementi uvedeni u bogosluženje u kotorskim vjerskim objektima zapadne crkve. Oni nisu izvođeni samo unutar crkava, već i na trgovima, pjacetama. Uporedo sa crkvenim, razvijao se i „svjetovni teatar”. Narodno pozorište u Kotoru, navodi Marojevićeva, insceniralo je vodeće dramske pisce, ne samo domaće, nego i svjetske. Po svom repertoaru je bilo jedno od jačih pozorišta na prostoru bivše Jugoslavije. Ukinuto je 1958. godine, ali su kotorski glumci, diletanti, uporno, ne mireći se sa tom administrativnom odlukom, radili deset godina i takođe imali zavidnu produkciju. Na mladim entuzijastima i iskusnim profesionalcima je da Kotoru vrate pozorište.

M.D. Popović

---

Njeguju tradiciju
– Kotorsko pozorište je definitivno zamrlo formiranjem Kulturnog centra, koji se bavio svim drugim aktivnostima, a sporedno pozorištem. Tek u zadnje vrijeme, oživljavanjem večernje scene, uz Kotorski festival pozorišta za djecu, ono ima neku svoju priču i nadam se da će ovaj grad povratiti svoj sjaj i ugled koji mu pripadaju – poručuje Slavojka Marojević.